Δια-Πόλις

Αλεξανδρούπολη

Η Αλεξανδρούπολη είναι μία από τις νεότερες πόλεις στην Ελλάδα, καθώς ιδρύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα για να εξελιχθεί σε εμπορικό κόμβο λόγω του λιμανιού και του σιδηροδρομικού σταθμού της. Είναι πόλη της Θράκης και σημείο εισόδου από την Τουρκία προς την Ελλάδα, δηλαδή από την Ασία προς την Ευρώπη. Ως πρωτεύουσα του Νομού Έβρου αποτελεί διοικητικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής. Η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται κοντά στο Δέλτα του ποταμού Έβρου, που είναι πολύτιμος υδροβιότοπος, προστατεύεται από τη συνθήκη Ramsar διαθέτoντας σπάνια χλωρίδα και πανίδα.

Η ονομασία της προέρχεται από τον βασιλιά της Ελλάδος Αλέξανδρο Α’ , που επισκέφτηκε την πόλη όταν εκείνη εντάχθηκε στην ελληνική επικράτεια το 1920. Το αρχικό της όνομα, όταν ιδρύθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους, ήταν Δεδέ Αγάτς, που σημαίνει «το δέντρο του ερημίτη-του σοφού γέροντα». Στα αρχαία χρόνια στη θέση της πόλης υπήρχε η αρχαία πόλη Σάλη.

Η Αλεξανδρούπολη είναι παραθαλάσσια με αρκετά νεοκλασικά κτίρια, που λειτουργούν ως σχολεία και χώροι πολιτισμού, όπως είναι η δημοτική βιβλιοθήκη. Στο λιμάνι δεσπόζει ο φάρος της πόλης, ο μεγαλύτερος των Βαλκανίων, που  λειτούργησε το 1880.  

Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τις καθαρές παραλίες, τα αξιοθέατα της πόλης, όπως είναι ο φάρος, μουσεία (Αρχαιολογικό, Ιστορικό, Εθνολογικό, Εκκλησιαστικό, Φυσικής Ιστορίας) και πάρκα.

Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης

Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στεγάζεται σε ένα νεόδμητο κτίριο. Στον ισόγειο χώρο υπάρχει μεγάλων διαστάσεων προθήκη με αντίγραφο του ιστορικού πολεμικού πλοίου ¨Καλομοίρα» της θρυλικής οικογένειας Βισβίζη, Αινιτών αγωνιστών του 1821. Η μόνιμη έκθεση στον ημιόροφο περιλαμβάνει τη συλλογή της λαογράφου Ελένης Φιλιππίδη με εκθέματα από ενδύματα Σαρακατσάνων της Θράκης. Στον πρώτο όροφο περιλαμβάνονται θεματικές ενότητες των αρχαιολογικών χώρων και ευρημάτων της περιοχής, τη δημιουργία της πόλης και τη σχέση της με το σιδηρόδρομο και το λιμάνι, την αστική και αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της, την οικονομική και πολιτική διαδρομή της, την πνευματική και κοινωνική ζωή, τις πληθυσμιακές ομάδες. Διαθέτει πολυχώρο εκδηλώσεων και περιοδικών εκθέσεων, όπου οργανώνονται εκδηλώσεις, ημερίδες, εκπαιδευτικά προγράμματα και δράσεις δημιουργικής απασχόλησης.

Η Δράση μας

Στόχοι

  • Να ανακαλύψουν μέσα από τα μουσειακά εκθέματα πως κάθε τόπος φέρει τη δική του ιστορία
  • Να αντιληφθούν ότι τα μνημεία της πόλης μεταφέρουν μνήμες, συμβάλλοντας στην ατομική και κοινωνική ταυτότητα.
  • Να μελετήσουν με ποιον τρόπο ένα μουσείο επικοινωνεί στοιχεία ταυτότητας και πώς μπορεί ο επισκέπτης να διερευνήσει αυτά τα στοιχεία
  • Να αναπτύξουν ποικίλες δεξιότητες
  • Να επικοινωνήσουν με παιδιά από πόλεις της Ελλάδας, να μοιραστούν εμπειρίες και να αναδείξουν στοιχεία του εαυτού και του άλλου

Συντελεστές
Εμψυχώτρια:

  •  Αγνή Καραγιάννη, Μουσειοπαιδαγωγός

Τα παιδιά: Άγγελος, Δέσποινα, Ελένη, Ευγενία-Άννα, Θάλεια, Μαρία-Άννα, Νικολέτα, Νικόλας.

Δραστηριότητες

Η δράση μας είχε ως θεματικό άξονα την προσέγγιση του εαυτού και του άλλου μέσα από τις μνήμες που φέρουν τοπόσημα και μουσειακά εκθέματα. Οι δράσεις εξελίχθηκαν στον ισόγειο χώρο και στην μόνιμη έκθεση του πρώτου ορόφου του μουσείου.

Η πρώτη συνάντηση (13 Νοεμβρίου) έφερε την ομάδα σε επαφή με το μουσείο, με την έννοια της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας, εστιάζοντας στην σχέση παρελθόντος-παρόντος μέσα από τα μνημεία, στη σχέση μας με τους άλλους. Το μικρής κλίμακας αντίγραφο πολεμικού καραβιού της θρυλικής οικογένειας Βισβίζη, που μετείχε στον αγώνα της Ανεξαρτησίας 1821, ήταν το μουσειακό έκθεμα που αξιοποιήθηκε. Αποτελεί δίαυλο-πέρασμα από το παρελθόν στο παρόν της Αλεξανδρούπολης, καθώς στη σύγχρονη πόλη υπάρχουν μνημεία σχετικά με τον αγώνα του ανθρώπου για την ανεξαρτησία και για υψηλά ιδανικά. Η συνάντηση εμπλουτίστηκε με μηνύματα για ευοίωνα ταξίδια, που τα παιδιά κατέγραψαν και τοποθέτησαν σε ένα κουτί ώστε να στείλουν μηνύματα τα παιδιά της Αθήνας και των Βρυξελών. Η δράση ολοκληρώθηκε με φωτογράφιση παιδιών τη ομάδας σε τοπόσημα της πόλης, όπως στο φάρο και στο μνημείο της Δόμνας Βισβίζη, καπετάνισσας του ιστορικού πλοίου που αντίγραφό του εκτίθεται στο μουσείο. Τα παιδιά πρόταξαν τα χέρια ψηλά, στέλνοντας ένα χαιρετισμό με φόντο τα τοπόσημα της πόλης.

Στη δεύτερη δράση (27 Νοεμβρίου) στο μουσείο τα μηνύματα των παιδιών για ευοίωνα ταξίδια αποτέλεσαν την έναρξη του εργαστηρίου. Βασικός άξονας ήταν μουσειακά εκθέματα που φέρουν στοιχεία από ποικίλες πληθυσμιακές ομάδες, που έζησαν αρμονικά για πολλά χρόνια στην περιοχή. Μια από αυτές τις ομάδες ήταν οι κάτοικοι της Αίνου, που μετέφεραν την παράδοσή τους και μνήμες από τη θρυλική οικογένεια Βισβίζη. Η δράση εξελίχθηκε με θεατροπαιδαγωγικές δράσεις και ποικίλες θεατρικές τεχνικές, όπως παγωμένες εικόνες, καρέκλα αποκαλύψεων, όπου τα παιδιά επικοινώνησαν σκέψεις για τους άλλους, για όσους έζησαν και ζούνε στην περιοχή, για τα όνειρα και τις επιδιώξεις όσων μετακινήθηκαν στην πόλη, αφήνοντας πίσω τις πατρίδες τους. Σκέψεις καταγράφηκαν σε ένα μεγάλο χαρτόνι με παλάμες των παιδιών και ζωγραφιές.

Η τρίτη συνάντηση (11 Δεκεμβρίου) εξελίχθηκε ως ανατροφοδότηση, αξιολόγηση αλλά και αλληλεπίδραση με τις άλλες ομάδες, καθώς υπήρξε διαδικτυακή σύνδεση με τα υπόλοιπα μουσεία και τις ομάδες. Παρουσιάστηκαν δρώμενα-παγωμένες εικόνες που αποδίδουν σκέψεις και συναισθήματα από τις πρώτες συναντήσεις. Επίσης, τα παιδιά έπαιξαν στο αρμόνιο τη μελωδία από τον Ύμνο στη Χαρά , ο οποίος εμπλουτίστηκε με στίχους που έγραψαν τα παιδιά μεταφέρονταν μήνυμα φιλίας. Ακολούθησε ανταλλαγή εμπειριών.
Μετάβαση στο περιεχόμενο